wtorek, 4 grudnia 2012

Rozważania zagubionej przeszłości

 Choćbym wybierał z codzienności świata skarbów tysiące 
to za jeden uśmiech twój
oddałbym ostatnie płatki róż
w milczeniu mym stałbym się przypadkiem człowieka
Bo pamiętam

2 komentarze:

  1. za jeden uśmiech jednego serca
    można zgubic własne serce

    OdpowiedzUsuń
  2. Czy potem tak łatwo znaleźć wyjście z tych fal.
    Gdy wokół wciąż koncert burzy rozbrzmiewa.
    A liście dawno puszczone na wiatr.
    I tylko pytanie.
    Jesteś? Czy cię już nie ma?

    OdpowiedzUsuń